Belevenissen van een zeventig-plusser

Coronacrisis. Wat een woord. Wat een tijd! Als ik wil kan ik me helemaal gek laten maken door de vele negatieve berichten en de even zovele talkshowhosts, die veelal steeds weer dezelfde, inmiddels uitgekauwde, vragen en opmerkingen maken. 

Behorend tot de zeventigplussers wordt me ook verteld dat ik bang ben en eenzaam. O ja? Ik steiger iedere keer als zo'n opmerking gemaakt wordt. Er zullen best mensen zijn die bang zijn. Er komt maar niet even wat over ons heen momenteel. En als je dan iemand bent die zich de dingen snel aantrekt en weinig tot niet relativeert, kan ik me voorstellen dat angst de kop opsteekt. Ook bij mensen in verzorgingstehuizen kan de eenzaamheid toeslaan.  Maar dat wil niet zeggen dat dat bij iedereen gebeurt! Dat iedereen op een grote hoop gooien triggert me. 

Dus, wat doe ik? In discussie gaan met de tv. Moet je nooit doen natuurlijk. Ten eerste mis je veel van wat er nog meer gezegd wordt omdat je er doorheen praat en ten tweede helpt het je niet. Ik maak me alleen maar bozer. 'Mens, doe niet zo stom' zeg ik dan tegen mezelf. Ontspan! 

Inmiddels heb ik vier weken binnen gezeten met een fikse griep, die -gelukkig- niet fiks genoeg was om door de GGD getest te worden. Dat wil niet zeggen dat het geen corona was, aldus de huisarts. Vast niet, is dan mijn reactie. Om er direct achteraan te wensen dat het wel corona was, want dan ben ik waarschijnlijk immuun. Dat wordt dus wachten tot ze dat kunnen testen. 

Intussen vermaak ik me prima. Hoezo eenzaam. Alleen, ja. Maar dat ben ik al dertien jaar. Man overleden, geen kinderen en derhalve ook geen kleinkinderen. Is in deze tijd eigenlijk best wel een voordeel. Hoef ik me om minder mensen zorgen te maken. Boodschappen worden thuisbezorgd en lieve buren zorgen voor eventuele aanvullingen. Ook staan familieleden in de startblokken om -indien nodig- de nodige bijstand te verlenen.

Hele verhalen lees ik over huis opruimen en schoonmaken. Zou ik ook moeten doen. Maar ik ben ook met de uitgever bezig met de redactie van een kinderboekje, waarvoor Irma Corbeek (ook een Lunettense) de schitterende illustraties heeft gemaakt. En dat heeft prioriteit. En de stof in huis? Als het te erg wordt haal ik de stofzuiger er wel door.

Stof is er sowieso heel veel. Tot nadenken. 

Blijf gezond allemaal!

Warme groet, Caronne